Przegorzan węgierski – roślina miododajna
Na zdjęciu: Przegorzan węgierski (Echinops exaltatus). Źródło zdjęcia: it.wikipedia.org/wiki/Echinops_exaltatus#/media/File:Echinops_exaltatus.jpg Autor zdjęcia: McIntosh Natura Kwitnienie: lipiec-sierpień
Przegorzan węgierski – roślina miododajna
Przegorzan węgierski (Echinops exaltatus) doskonale radzi sobie na suchych, mało żyznych glebach. W warunkach naturalnych żyje na terenach położonych na południowy wschód od Polski. U nas uprawiany jest głównie ze względu na wysoka wydajność miodową, ale też z powodu niezwykłego wyglądu.
Przegorzan węgierski to na pierwszy rzut oka efektowne, kolczaste kule górujące nad innymi roślinami na polu czy łące. Łodyga rośliny zwykle ma około metra wysokości, jednak przy sprzyjających warunkach może osiągnąć nawet dwa metry. Świetnie rośnie zarówno na bogatych w składniki odżywcze i żyznych glebach, jak i na terenach suchych i mało odżywczych. Jest roślina bardzo silną i trwałą, dzięki czemu niestraszny jej ulewny deszcz czy silny wiatr.
Przegorzan węgierski ma liście, które do złudzenia przypominają liście ostu. Są ostre i kolczaste, mają owłosienie zarówno na spodzie, jak i na wierzchu. Kwiaty są rurkowate o barwie fioletowo-niebieskiej, a kwitnące kwiatostany wyglądają naprawdę imponująco. Przegorzan węgierski swoim wyglądem przyciąga nie tylko pszczoły, ale też inne owady żywiące się nektarem i pyłkiem. Kwitnie mniej więcej przez miesiąc – od końca lipca do końca sierpnia. Jego wydajność miodowa to około 300 kg z jednego hektara pożytku, natomiast wydajność pyłkowa jest średnia. Przy wyjątkowo dobrych warunkach glebowych wydajność miodowa może być nawet o 100 kg większa niż mówią statystyki.
Aby wzbogacić pożytki pszczele wokół pasieki, warto postawić na przegorzan kulisty. Roślina świetnie radzi sobie na każdych glebach, także na nieużytkach. Wysiewanie powinno odbywać się albo późna jesienią, albo wczesną wiosną. Gleba powinna być spulchniona i dobrze odchwaszczona. Wysiewanie należy wykonać w dość dużych odstępach – roślina jest dość duża i potrzebuje miejsca do prawidłowego wzrostu i wegetacji. Najlepszy rozstaw to około metr na metr.
Opracowano na podstawie:
Bolesław Jabłoński, Ogródek pszczelarski, Oddział Pszczelnictwa ISK, Puławy 2003, s. 32
Artykuły powiązane:
Przegorzan kulisty – roślina miododajna
Rośliny miododajne, rośliny pożytkowe, rośliny pszczelarskie - spis
Anna Celińska
Autorka tekstów
Dziennikarz z wykształcenia, zawodu i pasji. Żaden temat nie jest jej obcy, a pszczoły z artykułu na artykuł uwielbia coraz bardziej. Na PortalPszczelarski.pl wrzuca teksty według najważniejszego klucza – informować, radzić, wyjaśniać to, co ważne dla Was. Bo bez czytelnika nie miałoby sensu pisanie.
Liczba wyświetleń artykułu: 13352
Komentarze z forum pszczelarskiego
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu. Bądź pierwszy i weź udział w dyskusji!
Chaber bławatek (Centaurea cyanus L.)
Roślina miododajna i roślina pyłkodajna Joanna Baran
Komonica zwyczajna, komonica pospolita, komonica rożkowa – roślina miododajna
Wydajność miodowa komonicy zwyczajnej Anna Celińska
Nawłoć kanadyjska – roślina miododajna
Wydajność miodowa i wydajność pyłkowa nawłoci kanadyjskiej Anna Celińska
Naparstnica purpurowa – roślina miododajna
Wydajność miodowa i wydajność pyłkowa naparstnicy purpurowej Anna Celińska
Czy tzw. rośliny przyjazne pszczołom mogą im szkodzić?
Pewne rośliny mogą być niebezpieczne dla pszczół Edyta Glebocki
Mieszane uprawy pszenicy i bobiku przyciągają więcej pszczół
Różnorodność jest OK Jakub Wojas
Przegorzan kulisty – roślina miododajna
Wydajność miodowa i wydajność pyłkowa przegorzanu kulistego Anna Celińska
