Usuwanie trutni

Usuwanie trutni

Truteń jest w świecie synonimem typowego lenia, który nic nie robi i korzysta z pokarmu zgromadzonego przez pracowite robotnice. Na szczęście, natura jest nie tylko mądra, ale też sprawiedliwa – ta sprawiedliwość dosięga trutnie tuż przed nadejściem zimy.

Trutnie w ulu są potrzebne, dopóki zapładniają królową. Jednak później ich obecność nie jest niczym uzasadniona. Nie latają na pożytki, nie przynoszą nektaru i pyłku, nie wytwarzają miodu i nie utrzymują porządku w ulu. Mądre pszczoły co roku na jesieni dochodzą więc do wniosku, że nie opłaca się karmić trutni przez całą zimę, skoro nie ma z nich jakiegokolwiek pożytku. Zaczynają więc wynosić trutnie z ula – można to dostrzec w chwili, gdy na wylotku znajduje się sporo trutni chcących dostać się z powrotem do wnętrza ula. Nie mają jednak szans, gdyż przewidujące robotnice ustawiają się tuż przy wejściu i bronią trutniom powrotu do ula. Niestety, chcąc nie chcąc, trutnie muszą odlecieć. Jest to dla nich jednoznaczne z wyginięciem – nie potrafią przecież tworzyć gniazd ani zbierać pokarmu. Prędzej czy później umrą więc z głodu. Pszczelarz, który dostrzeże takie zachowanie pszczół nie ma powodów do niepokoju – jest to jak najbardziej naturalne. Dużo bardziej podejrzane byłoby, gdyby pszczoły nie pozbywały się trutni przed sezonem zimowym.

Czasami zdarza się, że trutnie wyrzucane są dużo wcześniej niż na jesieni. Dzieje się tak wtedy, gdy pszczoły przez dłuższy czas nie mają pożytku, czyli nie produkują miodu. Gdy rodzinę pszczelą dopada widmo głodu, pozbywa się najpierw osobników bezużytecznych. W ten sposób trutnie mogą stracić ciepłe i pełne jedzenia miejsce zamieszkania nawet w środku sezonu pszczelarskiego.

Zobacz również:

Truteń - cechy, lot godowy, znaczenie i trutowiska

Truteń - samiec pszczoły miodnej

Trutowienie matek pszczelich