Portal Pszczelarski

Ule niemieckie - Gerstunga, Zandera, znormalizowany niemiecki

Na zdjęciu: ul Zandera. Źródło zdjęcia: honingraat.eu/c/237-category_default/zander.jpg

rodzaje uli systemy uli ul niemiecki ul szafkowy ul pawilonowy ul Gerstunga ul turyński Ferdinand Gerstung wymiary ramek ula Gerstunga wymiary ula turyńskiego ul Zandera Enoch Zander wymiary ramek ula Zandera wymiary ula Zandera odstępniki klamrowe ul Carra-Lindego ul standardowy niemiecki ul znormalizowany niemiecki 3-kondygnacyjny

Ule niemieckie - Gerstunga, Zandera, znormalizowany niemiecki

Różne rodzaje czy systemy uli są w danych regionach świata bardziej lub mniej cenione i popularne. O ile np. w Polsce nie mamy zbyt często do czynienia z ulami szafkowymi czy pawilonowymi, w Niemczech są one powszechnie wykorzystywane.

Jednym ze stosunkowo popularnych uli niemieckich jest ul Gerstunga (skonstruowany przez Ferdinanda Gerstunga), zwany inaczej ulem turyńskim. Przystosowany jest do gospodarki pawilonowej.

Wymiary zewnętrzne ramek w ulu Gerstunga, zgodnie z oryginalnym projektem, wynoszą 26 x 41,6 cm, a wewnętrzne 25 x 40 cm (beleczki są grubości 5 i 8 mm). Dziś wykorzystuje się w nim jednak ramki o wymiarach 26 x 41 cm (beleczki są grubości 6 i 8 mm). Ul Gerstunga ma dostęp zarówno „od góry”, jak i „od dołu”, a składa się z korpusu gniazdowego oraz nadstawki.

Ule turyńskie występują dziś w Niemczech pod postacią leżaków Gerstunga oraz stojaków Gerstunga[1].

Innym przykładem ula pawilonowego jest ul Zandera, czyli rozpropagowany w czasie międzywojennym kolejny z uli niemieckich. Zaprojektował go, wzorując się właśnie na ulu Gerstunga, Enoch Zander. 

Ramki w ulu Zandera, zarówno gniazdowe, jak i nadstawkowe, mają zewnętrzne wymiary wynoszące 42 x 22 cm i wewnętrzne - 40 x 20 cm. Oryginalny projekt uwzględniał 10 ramek (w zabudowie zimnej) w korpusie gniazdowym oraz 10 w nadstawce. Co ważne, ściany korpusu gniazdowego są podwójne, a ściany nadstawki już nie, gdyż zabezpiecza ją głęboki daszek skrzyniowy z ocieplającą powałą. Ul Zadera jest obsługiwany „od góry” i ma dolny otwór wylotowy (210 x 7 mm)[2]. Warto również wiedzie, iż wykorzystuje się w nim odstępniki klamrowe z popularnego w wielkiej Brytanii ula Carra-Lindego[3].

Ul Zandera był z biegiem czasu przez samego Zandera modyfikowany. Ten stwierdził np., iż ściany korpusu również powinny być budowane z desek pojedynczych (jak w nadstawce), dodał otwory wylotowe w przednich ścianach korpusów i zmienił ich pojemność z 10 na 9 plastrów. Tym samym, powierzchnia plastrów na korpus spadła z 92,4 dm sześciennych (9,2 na plaster) na 83,16 (a powierzchnia plastrów w gnieździe na stronę - ze 184,6 na 166,32)[4]. Co więcej, oryginalny ul pozbawiony został również daszka. Tym samym lepiej nadawał się już do ustawiania w pawilonach.

Niemiecki ul szafkowy rozpowszechniony już po II wojnie światowej to tzw. ul standardowy niemiecki. Mieści po 10 ramek leżących o wymiarach 37 x 22,3 cm. W zabudowie zimnej ustawiane są na tzw. ruszcie, a w ciepłej - na wyżłobieniach w ścianach[5].

Powierzchnia jednej strony plastra w ulu znormalizowanym niemieckim wynosi 8,25 dm sześciennych, a więc, dla 10 plastrów- 82,5. Powierzchnia plastrów w gnieździe, na stronę, wynosi natomiast 165 dm sześciennych. W odmianie 9- plastrowej powierzchnia plastrów przypadająca na cały korpus spada do 74,25 dm sześciennych, a na stronę w gnieździe - do 148,51[6].

Ul standardowy niemiecki jest dwukondygnacyjny (ma kondygnację gniazdową, czasem dodatkowo dzieloną na dwie części, oraz magazynową, które są od siebie oddzielone kratą), ma podwójną ścianę przednią i dwa wyloty (każda kondygnacja jest wyposażona w swój własny). Ule tego typu idealnie nadają się do zimowania w pawilonach.[7]

Wyróżnia się również ul znormalizowany niemiecki 3-kondygnacyjny. Trzecia kondygnacja pełni w nim jedynie funkcję magazynu[8].

Niemieckie ule, choć wykorzystywane również w Polsce, nie są w naszym kraju tak popularne. Niemniej jednak, jeśli zastanawiamy się nad założeniem pasieki pawilonowej, to właśnie niemieckie projekty powinniśmy w niej umieścić.

Przypisy:
[1] Ul Gerstunga [w;] ApisWiki.PL, opracowanie prof. dr hab. Michał Gromisz [http://apis.gromisz.org.pl/w/index.php/Ul_Gerstunga].
[2] Ul Zandera [w;] ApisWiki.PL, opracowanie prof. dr hab. Michał Gromisz [http://apis.gromisz.org.pl/w/index.php/Ul_Zandera].
[3] Ul Carla-Lindego [w;] ApisWiki.PL, opracowanie prof. dr hab. Michał Gromisz [http://apis.gromisz.org.pl/w/index.php/Ul_Carla-Lindego].
[4] Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, wyd. RM, Warszawa 2006, s. 33.
[5] Ul standardowy niemiecki [w;] ApisWiki.PL, opracowanie prof. dr hab. Michał Gromisz [http://apis.gromisz.org.pl/w/index.php/Ul_standardowy_niemiecki].
[6] Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, wyd. RM, Warszawa 2006, s. 33.
[7] Ul standardowy niemiecki, ibid.
[8] Ul standardowy niemiecki 3-kondygnacyjny [w;] ApisWiki.PL, opracowanie prof. dr hab. Michał Gromisz [http://apis.gromisz.org.pl/w/index.php/Ul_standardowy_niemiecki_3-kondygnacyjny].

Zobacz również:

Historia ula



Liczba wyświetleń artykułu: 22939

Komentarze z forum pszczelarskiego

Lukasz_Baniak 2015-02-09 08:45:13

W Polsce przyjęły się ule Dadanta i ule wielkopolskie i myślę, że nie ma co cudować. Niemcy mają swoją specyfikę pszczelarzenia a Polacy swoją.

Bikej0909 2015-12-04 11:26:14

oraz ul Langstroth 3 korpusowy, a powinien byc propagowany ul Dadant 9r + połnadstawki 2-3



  Współpracują z portalem:

Fundacja Nasza Ziemia

Fundacja Nasza Ziemia

Partner serwisu

Organizacja pozarządowa założona w 1994 roku. Realizuje cele mające status pożytku publicznego, specjalizując się w edukacji ekologicznej i obywatelskiej.

Wyniki konkursu grantowego Z Kujawskim pomagamy pszczołom II

Wyniki konkursu grantowego - z Kujawskim pomagamy pszczołom

Konkurs grantowy - Z Kujawskim pomagamy pszczołom

Agnieszka Koza

Agnieszka Koza

Autorka przepisów kulinarnych i bloga Eksplozja Smaku

Interesuje się wszystkim co jest związane z jedzeniem ale szczególną uwagę zwraca na zdrowe, racjonalne żywienie. W wolnym czasie rozwija swoje pasje którymi są: fotografia, ogrodnictwo oraz podróże.

Szynka miodowo-musztardowa z rozmarynem

Żeberka w sosie czosnkowo-miodowym

Kaczka duszona z miodem w sosie pomarańczowym na czerwonej kapuście

Tadeusz Netczuk

Tadeusz Netczuk

Autor tekstów

Doświadczony pszczelarz. Chowem pszczół zajmuje się od 1970 r. Obecnie jego pasieka zlokalizowana jest w ROD Bielany we Wrocławiu.

Ciasto czekoladowe z miodem – komentarz do przepisu

Historia pasieki rodzinnej Netczuków

Murarka ogrodowa (Osmia rufa L.) - Podstawowe informacje