Portal Pszczelarski

Zalecenia do miodobrania z wrzosu i przechowywania miodu wrzosowego

Wrzosowisko.

miodobranie miód wrzosowy pożytek wrzosowy wrzos zwyczajny Calluna vulgaris Salisb gorzki miód miodobranie z wrzosu pozyskiwanie miodu wrzosowego przechowywanie miodu wrzosowego

SPIS TREŚCI:
1. Pożytek wrzosowy
2. Miód wrzosowy - cechy charakterystyczne
3. Miodobranie z wrzosu - zalecenia
4. Miód wrzosowy - przechowywanie
5. Miodobranie z wrzosu - artykuły powiązane

 

1. Pożytek wrzosowy 
Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris Salisb) to powszechnie znana krzewinka osiągająca wysokość od 20 do 50 cm. Jest spotykany w całym kraju "na nasłonecznionych, bezwapiennych piaskach, a czasem na wysokich suchych torfach."[1] Wrzos zwyczajny kwitnie od pierwszej dekady sierpnia przez 3 kolejne tygodnie, dostarczając około 50 kg nektaru z hektara wrzosowiska leśnego o średnim zagęszczeniu.[2]

2. Miód wrzosowy - cechy charakterystyczne 
Miód wrzosowy charakteryzuje bursztynowa barwa i przyjemny aromat. Smak ma lekko gorzkawy. Konsystencja miodu wrzosowego jest galaretowata przez co jest trudny do odwirowania.[1]

3. Miodobranie z wrzosu - zalecenia 
Do pozyskiwania miodu wrzosowego najlepiej używać ciemnych, starych plastrów, gęściej drutowanych. Miód z wrzosu można odbierać nawet, gdy plastry są mniej poszyte. Wskazane jest używanie rozluźniaczy, które pomagają naruszyć konsystencję miodu w komórkach plastra oraz głębokich sit do cedzenia miodu.

Pracownię w tym celu trzeba mocno nagrzać. Przed, podczas i po wirowaniu miodu zwraca się szczególną uwagę na przestrzeganie zasad higieny osobistej. Przede wszystkim obowiązują normy podobne do pracy w kuchni. Pomieszczenie służące do wirowania musi być czyste, bez obcych zapachów, o temperaturze 25 stopni Celsjusza oraz starannie zabezpieczone przed ingerencją ze strony pszczół i os. Sprzęt – wymyty i oczyszczony. Konieczne są czyste ręczniki i ścierki, a także dostęp do wody przeznaczonej do mycia rąk i sprzętu. Obowiązuje jasne ubranie, biały fartuch. Włosy zabezpiecza się czapką albo chustą.[3]

4. Miód wrzosowy - przechowywanie 
Miód, o ile warunki są dobre, przechowywać można nawet kilka lat, podczas których nie traci on swoich właściwości. Jednak by tak się stało, powinien on być dojrzały, skrystalizowany, zamknięty szczelnie. Jeżeli nie jest to dopilnowane, miód przyjmuje z otoczenia nadmiar wilgoci, nasiąka obcymi zapachami. Temperatura przechowywania to 6 do 12 stopni Celsjusza.[3]

Opracowano na podstawie:

[1]Mieczysław Lipiński, Pożytki pszczele, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1982, s. 210-211

[2]Kazimiera Szklanowska, Bory jako baza pożytkowa pszczół, Pszczelnicze Zeszyty Naukowe, Rok XVII

Bogdan Piekarz, Miodobranie, kolo-pszczelarzy.pl/porady-bogdana/miodobranie/, Data odczytu: 29.05.2016 r.

5. Miodobranie z wrzosu - artykuły powiązane

Właściwości miodu wrzosowego

Wrzos zwyczajny – roślina miododajna

Sfermentowany miód rzepakowy i wrzosowy

Marcin Balana

Marcin Balana

Redaktor serwisu PortalPszczelarski.pl

Doktorant na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Punktualny, towarzyski, zawsze z milionem nowych pomysłów, które stale przybliża użytkownikom portalu PortalPszczelarski.pl

Zobacz wszystkie artykuły tego autora



Liczba wyświetleń artykułu: 11676

Komentarze z forum pszczelarskiego

zymbion 2017-01-13 09:59:32

Witam! Z ciekawością przeczytałem artykuł. Nasunęło mi się jedno pytanie dotyczące miodu wrzosowego, a dokładnie jego krystalizacji. W zasadzie chciałbym poprosić o opinię dotyczącą tego czy moje obserwacje mogą dotyczyć prawdziwego miodu wrzosowego.
Początkiem grudnia kupiłem słoik miodu wrzosowego z tegorocznego zbioru. Miód ten był w stanie płynnym, co prawda bardzo gęsty. Był jeszcze taki w połowie grudnia, na Święta pojawiły się w nim kryształki. Generalnie wyglądało to jakby miód miał w całej swej objętości bąbelki gazu. Na Trzech Króli był już praktycznie skrystalizowany - konsystencji masła. Teraz moje pytanie. Jeżeli założymy, że miód był zebrany w październiku, to czy w stanie płynnym mógł przetrwać do początku grudnia czy podejrzewać należy tutaj zabieg dekrystalizacji miodu w celu sprzedaży?

jens 2017-01-13 13:48:11

W zasadzie w odniesieniu do miodu nie używa się słowa krystalizacja lecz krupienie (od krupca).
Czysty miód wrzosowy nie krupieje lecz nabiera galaretowatej (żelowej) konsystencji.Nieraz dojrzały miód wrzosowy gęstnieje w ciągu dwóch tygodni od miodobrania.Zresztą aby odwirować go z plastrów trzeba ciepłego pomieszczenia i tzw.rozluźniacza bo inaczej patoka (płynny świeży miód) nie wylatuje z komórek plastra.
Domieszka nektaru innych roślin może nieco zmienić strukturę "krupca" (zgęstniałego miodu)i wtedy nie będzie to już jednolita galareta.Ciekawe, że syrop cukrowy nie krupieje lecz pozostaje bardzo długo płynny aż do stwardnienia czyli krystalizacji.
Podstawa to zaufanie własnym zmysłom (smak, zapach, barwa etc.)oraz zaufanie do pszczelarza.Jeśli z miodem dzieje się naszym zdaniem coś nie tak warto poinformować o tym pszczelarza.W końcu wszyscy, całe życie się uczymy.
Sorki za nieco przydługi wywód ale temat rzeka.
Z pszczelarskim pozdrowieniem z Suchego Lasu
Jens

zymbion 2017-01-16 16:23:18

Dziękuję za odpowiedź!



  Współpracują z portalem:

Tadeusz Kąkol

Tadeusz Kąkol

Autor tekstów

Emerytowany nauczyciel zawodu w Zespole Szkół Rolniczych. Obecnie zajmuje się pszczołami (12 uli) i ogrodnictwem (rośliny miododajne) w Grabowcu koło Zamościa.

Pyłek kwiatowy a pyłek pszczeli

Propolis - produkt pszczeli

Smotrawa okazała - roślina miododajna

Wiktoria Bajek

Wiktoria Bajek

Autorka tekstów

Studentka pedagogiki o specjalności resocjalizacja. Na co dzień pasjonatka pszczół miodnych i nie tylko. Szczególnie zainteresowana warunkami optymalnymi dla bytowania i rozwoju pszczół. Pasjonatka przyrody i długich spacerów.

Poliuretan czy drewno - który materiał lepszy na ul?

Piotr Chmielewski

Piotr Chmielewski

Autor tekstów

Student Wydziału Biologii i Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Członek Ligi Ochrony Przyrody oraz Koła Naukowego Przyrodników UAM. Interesuje się ochroną przyrody i prawem ochrony środowiska.

Projekt Bartnik i polskie więziennictwo

Historia pszczelarza-sapera. Cz. 1.

Konferencja Współczesne Uwarunkowania Zarządzania Środowiskiem

Luiza Dawidowicz

Luiza Dawidowicz

Autorka publikacji

Doktorantka na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Absolwentka kierunków: ochrona środowiska na UAM w Poznaniu oraz ogrodnictwo na UP w Poznaniu. Interesuje się projektowaniem ogrodów, urządzaniem i pielęgnacją zieleni, a także rewitalizacją zdegradowanych obszarów. W swoim działaniu łączy wiedzę zdobytą na obu kierunkach studiów z zamiłowaniem artystycznym oraz florystycznym. Uwielbia rośliny, zwierzęta, pracę w ogrodzie, podróże bliskie i dalekie. Działa w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Ogrodnictwa w Poznaniu, w którym pełni funkcję wiceprezesa Sekcji Florystycznej.

Murarka ogrodowa (Osmia rufa L.). Cz. 1.

Murarka ogrodowa (Osmia rufa L.). Cz. 2.

Murarka ogrodowa (Osmia rufa L.). Cz. 3.