Portal Pszczelarski

Linia pszczół M: Augustowska (MA)

Na obrazku: Linia pszczół M: Augustowska (MA). Źródło obrazka: cdn0.pelfusion.com/wp-content/uploads/2011/09/minimalist-wallpaper-39.jpg

linia pszczół pszczoła środkowo-europejska M Augustowska Augustowska M MA MA

Linia pszczół M: Augustowska (MA)

Cechy użytkowe pszczół linii M Augustowskiej są przede wszystkim wynikiem niewielkich pożytków nektarowych i pyłkowych, a także dość ostrego klimatu. Żyją one głównie w pasiekach na terenie Puszczy Augustowskiej.

Pszczoły linii M Augustowskiej od lat 70-tych ubiegłego wieku są objęte ochroną. Zostały w tym celu utworzone specjalne rejony hodowli zachowawczej, podzielone na dwie strefy. Chodzi o to, by pszczoły omawianej linii były jak najmniej podatne na działanie obcych genów. Pszczoły linii M Augustowskiej doskonale radzą sobie na słabych pożytkowo terenach, na których z powodu mało żyznych gleb roślin miododajnych i pyłkodajnych jest zdecydowanie mniej niż w innych rejonach kraju. Wykorzystują wszystkie możliwe pożytki – od najwcześniejszych do najpóźniejszych. Pszczelarze, którzy hodują pszczoły linii M Augustowskiej to najczęściej osoby w starszym wieku, które wykorzystują tradycyjne metody i nie są zbyt zainteresowane nowościami.

Wszystkie pszczoły omawianej linii, zarówno matki, jak i robotnice oraz trutnie mają ciemne, jednolite ubarwienie. Królowe mają wydłużony kształt, dzięki czemu łatwo je odróżnić od pozostałych pszczół. Czerwiące matki mają jaśniejsze odnóża i umaszczenie. Cechą charakterystyczną pszczół linii M Augustowskiej jest układanie zapasów pokarmu na zimę. Przenoszą je do tych części gniazda, w których tworzą kłąb zimowy.

Pszczoły linii M Augustowskiej gromadzą zapasy zarówno miodu, jak i pyłku wokół czerwiu. Zimowlę przechodzą bardzo dobrze, zużywają niewiele pokarmu, nie osypują się nadmiernie. Na wiosnę rozwijają się bardzo dynamicznie, w krótkim czasie doprowadzając rodzinę do średniej siły. Podczas małych pożytków latają nawet wtedy, gdy jest zimno i wietrznie. Nastrój rojowy pojawia się u nich w przypadku braku pożytku lub gdy gniazdo jest za ciasne. Nie są agresywne, nie wykazują zdolności do rabunków. Niespokojne mogą natomiast być podczas niesprzyjającej pogody.

Opracowano na podstawie:
Maria Jaszczyńska, Ochrona zasobów genetycznych pszczół rasy środkowoeuropejskiej, "Wiadomości Zootechniczne" nr 4, 2006, s. 58

Zobacz również:

Rasy pszczół miodnych w Polsce

Anna Celińska

Anna Celińska

Autorka tekstów

Dziennikarz z wykształcenia, zawodu i pasji. Żaden temat nie jest jej obcy, a pszczoły z artykułu na artykuł uwielbia coraz bardziej. Na PortalPszczelarski.pl wrzuca teksty według najważniejszego klucza – informować, radzić, wyjaśniać to, co ważne dla Was. Bo bez czytelnika nie miałoby sensu pisanie.

Zobacz wszystkie artykuły tego autora



Liczba wyświetleń artykułu: 11932

Komentarze z forum pszczelarskiego

Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu. Bądź pierwszy i weź udział w dyskusji!




  Współpracują z portalem:

Tadeusz Kąkol

Tadeusz Kąkol

Autor tekstów

Emerytowany nauczyciel zawodu w Zespole Szkół Rolniczych. Obecnie zajmuje się pszczołami (12 uli) i ogrodnictwem (rośliny miododajne) w Grabowcu koło Zamościa.

Smotrawa okazała - roślina miododajna

Pszczelarz, a kto to taki?

Pyłek kwiatowy a pyłek pszczeli

Emilia

Emilia

Autorka przepisów kulinarnych oraz bloga Kuchenna Kontrrewolucya

Całkiem świeżo upieczona tak mama, jak blogerka kulinarna. Fascynatka dobrej kuchni i słowiańskiego folkloru.

Sałatka z ogórków w zalewie octowo-miodowej na zimę

Naleśniki ze skórką cytrynową i pyłkiem pszczelim

Pularda w złotem kolorze z kartoflanymi kulkami

Celina Habryka

Celina Habryka

Autorka tekstów

Doktorantka w Katedrze Analizy i Oceny Jakości Żywności na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie. Zajmuje się badaniem właściwości fizykochemicznych miodów.

Rodzaje miodu ze względu na pochodzenie

Podział miodów pitnych