Portal Pszczelarski
Firma Łysoń
Firma Łysoń

Historia ula

Pasieka Juliana Piwowarskiego. Źródło zdjęcia: muzeum.miechow.pl/wloscianska/wp-content/uploads/2013/10/pasieka_juliana_piwowarskiego_orginal.jpg

historia ula rodzaje uli ul Huberta ul Słowiański Głos Miechowskiej Wsi Patriotyzm Jutra Jan Dzierżon

Treść oryginalna artykułu: "O ulu"

Dawniej pszczoły były hodowane w ulach o gniazdach nierozerwalnych. Z biegiem czasu, zaszła konieczna potrzeba kierowania pszczołami, a główną rolę w danym razie odegrał ul. (...)

Ule bywają budowane z drzewa i słomy: jednak ule ze słomy nie są praktyczne; słoma używana jest jeszcze na wewnątrz ula. Ul musi być ciepły i tak urządzony, żeby w każdym czasie i razie, ramki mogły być: zsuwane, a ul powiększony lub zmniejszony miarę siły roju. Pierwszy ul z ruchomemi snozami był obmyślony w Grecji w 18 stuleciu. Prawie jednocześnie przyrodnik francuski: Hubert, obmyślił i wprowadził w użycie ul rozbieralny, systemu książkowego.

Około 1840 r. ks. dr. Jan Dzierżon obmyślił i wprowadził ule snozowe, nazywając jedne stojakami, drugie zaś leżakami; z czasem ule te zostały nazwane Dzierżonam: od nazwiska wynalazcy. Ul Huberta został już całkowicie zarzucony, natomiast ule Dzierżona stojaki, spotykają się jeszcze nie tylko w Polsce, ale nawet w Niemczech i Rosji. Następnie wprowadzone były ule rozbieralne, pomysłów ks. Dolinowskiego, Romoszyńskiego i innych; jednak wynalazki ich nie przyjęły się. Dopiero w 1870 r. profesor Uniwersytetu Lwowskiego, dr. Teofil Ciesielski, obmyślił ramkę na plaster i w ten sposób utworzył typ ula gnieździe rozbieralnem i otwieranem z boku. Ul ten w 1875 r. na Zjeździe Pszczelarzy Galicyjskich we Lwowie uznano za najlepszy i nazwano go Ulem Słowiańskim.

Ul Słowiański rozpowszechnił się w b. Małopolsce, nad granicznych miejscowościach b. Kongresówki, Czechosłowacji i Ukrainie. W 1880 r. w b. Kongresówce Kazimierz Lewicki wzorując się na ulu Dzierżona i Słowiańskim zmienił ramkę, wprowadził 18 ramek i utworzył typ ula otwieranego zgóry; ul ten, nazwał stojako-leżakiem, później nazwany ulem Lewickiego od nazwiska wynalazcy. W 1883 r. tenże Lewicki ulepszył kuszkę słomianą przez powiększenie jej, obicie deskami i urządzenie ruchomej nadstawki ramkowej. Tak ulepszoną kuszkę nazwał Bezdenkiem snozowym z nadstawką ramkową. Bezdenek ma tę zaletę, że jako budowany wewnątrz za słomy, zewnątrz z desek, jest zimą ciepły, latem zaś chłodniejszy. Ponieważ u góry jest węższy, a u dołu szerszy, przeto zimą więcej utrzymuje ciepła, zaś wiosną w miarę przybywanie pszczół, gniazdo jest szersze. (...)

Artykuł pochodzi z gazety "Głos Miechowskiej Wsi" wydanej 3. sierpnia 2013 r. przez Muzeum Ziemi Miechowskiej z dotacji Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu Patriotyzm Jutra. Wydanie gazety wraz z artykułami w takiej formie było jedną z atrakcji wystawy pt. "Chłop potęgą jest i basta! 110. rocznica Wystawy Włościańskiej Miechów 1903".

Zobacz również:

Ule niemieckie - Gerstunga, Zandera, znormalizowany niemiecki

Muzeum Ziemi Miechowskiej

Muzeum Ziemi Miechowskiej

www.muzeum.miechow.pl

ul. Warszawska 1, 32-200 Miechów

Zobacz wszystkie artykuły tego autora



Liczba wyświetleń artykułu: 14040

Komentarze z forum pszczelarskiego

Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu. Bądź pierwszy i weź udział w dyskusji!




  Współpracują z portalem:

Magdalena Faltyn

Magdalena Faltyn

Autorka przepisów kulinarnych i bloga kuchniakrokusia.co.uk.

Na co dzień mama, której pasją jest gotowanie, czytanie książek oraz zwiedzanie ciekawych miejsc.

Udka z kurczaka z ketchupem i miodem

Koktajl z mango i ananasa z mlekiem kokosowym

Kurczak w sosie miodowo-musztardowym z nutką chili

Stowarzyszenie Natura i Człowiek

Stowarzyszenie Natura i Człowiek

Partner serwisu

Stowarzyszenie działające na rzecz ekologii i protekcji owadów zapylających, głównie dziko żyjących pszczół. Sprawdź: www.naturaiczlowiek.org

Zostań bohaterem pszczół

Zrekultywowane tereny kopalni Górażdże jako potencjalne siedlisko występowania pszczół

Zadrzechnia fioletowa (Xylocopa violacea L.) - pszczoła samotnica

Agata Kurzajak

Agata Kurzajak

Autorka przepisów kulinarnych i bloga ziarenkapieprzu.com.pl

Ukończyła filologię polską i podyplomowe studia z zakresu doradztwa zawodowego na UAM w Poznaniu. Doradca zawodowy i trener. Jej największą pasją jest gotowanie. Uwielbia łączyć różne smaki i odkrywać nowe przyprawy. Miłośniczka zwierząt, filmów dokumentalnych oraz herbaty z miodem i cytryną.

Szaszłyki z marynatą miodową

Koktajl arbuzowo-truskawkowy z miodem

Skrzydełka z miodem i chili