Melisa lekarska – roślina miododajna

Na zdjęciu: melisa lekarska (Melissa officinalis L.). Źródła zdjęć: upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/83/Melissa_officinalis2.JPG i de.wikipedia.org/wiki/Zitronenmelisse#/media/File:Melissa_officinalis.jpeg Autorzy zdjęć: Hochgeladen von Maksim i Nabokov Kwitnienie: czerwiec-sierpień
Melisa lekarska – roślina miododajna
Melisa lekarska, rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele (Melissa officinalis L.) w warunkach naturalnych występuje w klimacie śródziemnomorskim. W polskich warunkach klimatycznych jest niemal wyłącznie roślina uprawną. Stosowana jest w ziołolecznictwie oraz jako dodatek do potraw, a także jest uprawiana przez pszczelarzy ze względu na właściwości miododajne.
Melisa lekarska jest rośliną, która pszczoły wręcz uwielbiają. Dawni pszczelarze używali jej ziela do nacierania wnętrz barci, a potem uli, aby pszczoły szybciej się w nich zagnieżdżały. Także dziś właściciele pasiek wykorzystują uspokajające właściwości melisy – nacierają nią ręce oraz sprzęt pasieczny przed pracą w ulu. Dzięki temu pszczoły są spokojniejsze i nie wykazują agresji.
W warunkach uprawnych melisa lekarska dorasta do około pół metra. Ma mocno rozgałęziona łodygę oraz okrągławe i karbowane liście, które bardzo świeżo i aromatycznie pachną. Kwiaty zebrane w kiściach powstają w miejscach łączenia liści z łodygą. Są niewielkie i jasnożółte, wydzielają cytrynowo-miodowy aromat, przyciągając nie tylko pszczoły, ale też inne owady żywiące się pyłkiem i nektarem. Melisa lekarska kwitnie dość długo – od początku czerwca do połowy sierpnia. Jej wydajność miodowa jest różna w zależności od warunków glebowych i stopnia nasłonecznienia – od 50 do 100 kg z jednego hektara pożytku. Wydajność pyłkowa melisy jest niewielka. Choć wydajność jest sporo niższa od wydajności innych roślin miododajnych, melisę lekarską warto mieć w ogródku pasiecznym nie tylko ze względu na miododajność, ale też właściwości uspokajające.
Melisę lekarską można uprawiać w ogródkach i na działkach. Nasiona najlepiej jest wysiewać wiosną w rozsadniku, a na poletku stałym sadzić młode rośliny w rozstawie co najmniej 40 na 40 cm. Melisa dobrze rośnie na każdym rodzaju gleby, będzie ładną roślina ozdobną, a jej zapach będzie się unosił nad ogrodem nie tylko w porze kwitnienia.
Opracowano na podstawie:
Bolesław Jabłoński, Ogródek pszczelarski, Oddział Pszczelnictwa ISK, Puławy 2003, s. 30
Powiązane artykuły:
Rośliny miododajne, rośliny pożytkowe, rośliny pszczelarskie - spis
Liczba wyświetleń artykułu: 10096
Komentarze z forum pszczelarskiego
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu. Bądź pierwszy i weź udział w dyskusji!

Naparstnica purpurowa – roślina miododajna
Wydajność miodowa i wydajność pyłkowa naparstnicy purpurowej Anna Celińska

Nawłoć kanadyjska – roślina miododajna
Wydajność miodowa i wydajność pyłkowa nawłoci kanadyjskiej Anna Celińska

Royalaktyna a rozwój matki pszczelej
Wpływ aminokwasu (royalaktyny) na matkę pszczelą Martyna Walerowicz

Czy tzw. rośliny przyjazne pszczołom mogą im szkodzić?
Pewne rośliny mogą być niebezpieczne dla pszczół Edyta Glebocki

Mieszane uprawy pszenicy i bobiku przyciągają więcej pszczół
Różnorodność jest OK Jakub Wojas

Przegorzan kulisty – roślina miododajna
Wydajność miodowa i wydajność pyłkowa przegorzanu kulistego Anna Celińska

Za rosnącą liczbą rodzin pszczelich nie idzie przyrost bazy pożytkowej 2022
Mała baza pożytkowa to zły znak dla rozwoju pszczelarstwa Jakub Wojas
