Daniel Borak - wywiad z pszczelarzem

Daniel Borak - wywiad z pszczelarzem

Marcin Balana (MB), redaktor Portalu Pszczelarskiego: Skąd u Pana takie zamiłowanie do pszczół?

Daniel Borak, pszczelarz z Sobótki: Zamiłowanie do pszczół rozwijało się we mnie stopniowo. Od zawsze byłem fanem miodu gryczanego, a zarazem miodu pitnego <uśmiech>. Pewnie dlatego pojawiła się myśl, żeby założyć swoją pasiekę i mieć swój miodek. Nie planowałem czegoś wielkiego. Z upływem czasu i w miarę, jak rosła moja wiedza, rosła też fascynacja samymi pszczołami, ich rozwojem i niesamowitymi właściwościami leczniczymi produktów pszczelich, których nie byłem świadomy.

MB: Proszę opowiedzieć coś więcej na temat swojej pasieki szerokiemu gronu Czytelników Portalu Pszczelarskiego. 

Daniel Borak: Sama pasieka powstała dopiero 3 lata temu. Zaczynałem od pustych uli - 2 wielkopolskich leżaków i 2 warszawskich, które kupiłem od starszego pszczelarza z Sobótki. Potem był okres odnawiania uli i dalsze przygotowania. No a potem się zaczęło. Do pierwszego ula same pszczoły się wprowadziły <uśmiech>. Uznałem to za znak, co dodało mi motywacji... i tak poszło dalej. Jeśli chodzi o pomoc, to na pasiece pracuje sam, tak samo jak przy promocji i rozwoju "Ślężańskich Miodów". Liczba pni nadal się zmienia i będzie rosła. Jak mówiłem, zaczynałem z jednym ulem pierwszego roku, drugiego były już cztery ule, a teraz jest ich jedenaście.

MB: Należy do Pana Pasieka Ursa. Skąd pomysł na jej nazwę? 

Daniel Borak: Ursa wzięła nazwę od łacińskiego słowa Ursa, które oznacza "Niedźwiedzicę". Ursa ma nawiązywać do prasłowiańskiej rzeźby kultowej, która znajduje się na naszym Olimpie, w przedgórzu Sudeckim – czyli Ślęży. Chciałem nawiązać w ten sposób do naszego regionu, chodź nie ukrywam, że nazwa Ursa ma też jeszcze inną, drugą i o wiele dłuższą historię.

MB: A co z pozostałymi nazwami pasiek, które są wymienione na stronie www.slezanskiemiody.pl ? 

Daniel Borak: Kuźnia wzięła nazwę od kuźni, która stoi koło pasieki Pana Artura. Pasieka Dziadka Tadka wzięła nazwę od jej pierwszego właściciela, a nazwa Andżelika... to po prostu imię córki pszczelarza, który posiada tą pasiekę. 

MB: Wracając do Pana pasieki. Które ule w niej dominują i dlaczego?

Daniel Borak: Zaczynałem od leżaków wielkopolskich i warszawskich (obecnie są już tylko ozdobą w ogrodzie). Obecnie powoli przechodzę na ule wielkopolskie wielokorpusowe. Obowiązkowo wszystkie dennice siatkowane.

MB: Jaka linia/linie pszczół zamieszkują Pana ule?

Daniel Borak: W tym roku udało się wymienić prawie wszystkie matki na linię Car Prima. 

MB: Dał się Pan poznać gronu Czytelników Portalu Pszczelarskiego m.in. poprzez realizację projektu Bzykająca Przyczepka. Proszę powiedzieć, dlaczego wybór padł na zbiórkę
poprzez serwis crowdfundingowy i jakie widzi Pan, po realizacji tego przedsięwzięcia, zalety i wady? 

Daniel Borak: Bzykająca Przyczepka projektem jak pisałem na łamach PP, który miał parę celów. Oprócz wsparcia mojej małej pasieki, miał wspierać zapylacze, po części też pszczelarzy, bo po to między innymi budowałem ule odkładowe, niestety tylko jeden pszczelarz się skusił. Serdeczne podziękowania dla Pana Grzegorza <uśmiech>. Co skłoniło mnie do crowdfoundingu? Nie ukrywam, że to właśnie Portal Pszczelarski podsunął mi ten pomysł. Miałem już na jeden kredyt na miodarkę i trochę sprzętu na głowie, więc szukałem alternatywy. I znalazłem. Udźwignąć taki projekt samemu. To naprawdę dość spory wysiłek. Samego planowania było około 4 miesiące, stworzenie nowej strony www.bzykajaca-przyczepka.pl, zdjęcia, filmy, opinie ludzi, artykuły, codzienne aktualizacje projektu, stworzenie hoteli dla zapylaczy, budek dla motyli, liczenie kosztów, znalezienie partnerów do projektu itd. Sporo tego jest, ale cała magia zaczyna się kiedy projekt rusza i pojawiają się wpłaty. Pamiętam jak ruszył projekt i po około godzinie było pierwsze wsparcie. Nie ukrywam, cieszyłem się jak dziecko <uśmiech>. Ale wróćmy do plusów. To nowy alternatywny sposób finansowania, do którego trzeba się jednak przygotować. Minusy też są. Musimy oddać 8% prowizji, musimy mieć środki do stworzenia nagród obiecanych ludziom. W moim przypadku takim kosztami było stworzenie budek dla zapylaczy, budek dla motyli i uli odkładowych.

MB: Jak Pana zdaniem będzie wyglądało pszczelarstwo za 20 lat? Czy system Flow Hive będzie powszechnie stosowany, a dotychczasowe rozwiązania pójdą w zapomnienie? Czy zaleje nad miód z Ukrainy?

Daniel Borak: To naprawdę ciężkie pytanie. Świat cały czas idzie do przodu, pszczelarstwo też wg mnie się rozwija. I dobrze. Jako pszczelarze musimy uzmysłowić sobie, jaka odpowiedzialność na nas spoczywa. Nawet na tych, którzy mają parę rodzin. Za rogiem czai się warroza, nosemoza i chrząszcz ulowy, który powoli zbliża się do nas. Musimy naprawdę uważać. Flow Hive jakoś mnie nie porwał, wole tradycyjne pszczelarstwo i zamiast Flow Hive widziałbym prawdziwe kłody w pasiekach i barcie w lasach. Czy zaleje nas miód z Ukrainy? A jeszcze nas nie zalał? Uświadamianie ludzi co kupują w sklepach i marketach oraz, jaki to będzie miało efekt dla ich zdrowia, też jest naszym obowiązkiem i jednym ze sposobów, według mnie, dzięki którym możemy wygrać z tańszym miodem z marketów. 

MB: Na jakie pożytki nastawił się Pan w tym roku, jaki jest/był tego efekt i na jakie nastawia się Pan w przyszłym roku?

Daniel Borak: W przyszłym roku "Bzykająca Przyczepka" pójdzie w ruch. Na sam początek roku już mam miejsce w sadzie, potem szybko na rzepak, malinę, akację i lipę. Będe się starał wyjechać na grykę, jeśli uda mi się znaleźć odpowiednie miejsce.

MB: A co z warrozą? Czy jest duży osyp? Jak sobie radzi Pan z Varroa Destructor i jaki jest efekt tych działań? 

Daniel Borak: Przez warrozę nie śpię po nocach <uśmiech>. Kontrola osypu, wycinanie ramki pracy, odymianie mieszankami ziół, cały sezon pszczoły są skrapianie Bee Vital Hive Cleanem, w kolejce czeka już Apiwarol. W 2-3 ulach będe chciał zamknąć matki w izolatorze Petra Chmary. W każdym razie będe chciał znaleźć jakieś rozwiązanie na rezygnacje z ciężkiej chemii. To stawiam sobie za priorytet. 

MB: Czy zeszłoroczna zima dala się Panu we znaki? Jak Pan myśli, jaka będzie tegoroczna? 

Daniel Borak: Zeszłoroczną zimę pszczółki przezimowały dobrze. Ta zima, ciężko powiedzieć. Patrząc na lato w tym roku, mam obawy, że zima może nie być zbytnio zimna. Czas pokaże. 

MB: Największy pszczelarski sukces?

Daniel Borak: Oj ciężko powiedzieć. "Bzykająca Przyczepka" była sukcesem, który ciśnie mi się na usta, gdyż włożyłem w ten projekt masę pracy. Popełniłem przy niej wiele błędów w fazie planowania, ale wnioski są i myślę, że to właśnie ten projekt jest jednym z większych sukcesów.

MB: Jakie ma Pan plany na przyszłość? 

Daniel Borak: Planów jest sporo. Zaczynając od powiększenia pasieki, przez następny projekt, po coś naprawdę dużego <uśmiech>. 

MB: Jakich rad udzieliłby Pan osobom, które dopiero planują wejść w świat pszczelarstwa?

Daniel Borak: Na pewno poradzę im poczytać o pszczołach i ich życiu. Zafundowałbym sobie badania na wykrycie, czy jesteśmy uczuleni na jad pszczeli. Znalazłbym pszczelarza z okolicy i odkupiłbym 2-3 rodziny z ulami i uczył się. Życzyłbym kolegom i koleżankom, żeby byli wytrwali w nauce i ciągle powiększali swoją wiedzę o pszczołach. Obecnie pojawia się sporo filmów i istnieje wiele forów pszczelarskich, z których można się uczyć, lecz pamiętajmy, że co jakiś czas także pojawiają się ciekawe książki warte przeczytania.

MB: Dziękuję za rozmowę i życzę samych sukcesów!

Zobacz również:

Wywiad: Wiktor Jędrzejewski - miejski pszczelarz