Ul Langstroth - budowa i wymiary
Ule typu langstroth, niezwykle popularne wśród pszczelarzy, nazwę zawdzięczają pastorowi, Lorenzo Langstoth'owi, który przysłużył się rozwojowi pszczelarstwa poprzez odkrycie tzw. odstępu pszczelego. Langstroth umiejscowił plaster w taki sposób, iż między daszkiem a górną krawędzią ramki pozostało 9,5 mm wolnej przestrzeni. Okazała się ona zbyt mała do bycia wykorzystaną przez pszczoły do budowania fragmentów plastra oraz by mogły magazynować w niej pokarm, ale równocześnie na tyle duża, że nie zabudowywały jej propolisem. Tym samym pszczoły traktowały ją jako swoiste "przejście", na którym utrzymywały czystość i nad którym sprawowały kontrolę.
Odkrycie Langstrotha umożliwiło stworzenie takiej konstrukcji ula, z którego w prosty sposób wyciąga się ramki z plastrami, a w konsekwencji, również i miodarek, korzystanie z których, podczas wydobywania z plastrów miodu nie grozi ich uszkodzeniem.
Ul Langstrotha jest ulem wielokorpusowym. Składa się z:
- dennicy (najniższa część ula),
- korpusów,
- półkorpusów,
- powałki (z wymiennymi elementami),
- daszka.
Dennica ula typu Langstroth jest ruchoma. Ma wręgi, czyli profilowane krawędzie. To właśnie na nich ustawia się korpus. Na przedniej ścianie dennicy ula znajduje się wylot główny regulowany wkładką wylotową. Pod nim, przy wykorzystaniu wkrętów, zamocowany jest mostek wylotowy. Jest on niezbędny do umożliwienia pszczołom startu, gdy wylatują z ula, oraz lądowania, gdy doń powracają.
Najważniejszą, główną częścią ula jest oczywiście korpus. Ten ma wręgi zewnętrzne na krawędziach górnych oraz wręgi wewnętrzne na krawędziach dolnych. Dzięki nim łączy całą kondygnację. Na przedniej ścianie korpusu znajduje się dodatkowy wylot - dzięki temu ul jest lepiej wentylowany, a zbieraczki, w okresie tzw. szczytu pożytkowego, mają szybszy dostęp do magazynu miodowego.
Korpus w ulu Langstrotha ma 10 ramek o wymiarach 448 x 232 mm. Na korpus przypada więc 10 plastrów (powierzchnia jednej strony plastra wynosi 10,39 dm sześciennych, a więc na cały korpus poświęconych jest ich 103,9). Między każdą z par ramek znajduje się 12,5 mm przerwa. Na jej zachowanie pozwala wykorzystanie ramek typu Hoffmana o szerokości 25 mm. Ich boczne beleczki poszerzone są z obu stron, na około 1/3 długości, o 5 mm.
Wymiary te odnoszą się jednak do modelowego ulu Langstrotha. Wyróżnia się jednak dodatkowo ul Langstrotha płaski 18,5 oraz ul Langstrotha płaski 15,9. Dla tego pierwszego:
- zewnętrzne wymiary ramki wynoszą 44,8 x 18,5 mm
- powierzchnia jednej strony plastra wynosi 8,28 dm sześciennych
- powierzchnia na korpus przy 10 plastrach wynosi 82,6 dm sześciennych;
a dla drugiego:
- zewnętrzne wymiary ramki - 44,8 x 15,9 mm
- powierzchnia jednej strony plastra - 7,12 dm sześciennych
- powierzchnia na korpus przy 10 plastrach - 71,23 dm sześciennych.
Pamiętać należy również o tym, iż niezależnie od wybranego z trzech wspomnianych typów ula Lanstrotha, odstęp między bocznymi listwami ramek i ścianami ula ma wynosić 7,5-8 mm. Odległość między dnem ula i dolnymi beleczkami ramek gniazdowych powinna wynosić 20-22 mm, a między górną beleczką ramek dolnego korpusu i dolną beleczką górnego korpusu - nie więcej niż 10 mm.
Półkorpus w ulu Langstrotha umieszczony jest na korpusach. To właśnie w nim pszczoły składają miód. Półkorpusy mają takie same wręgi co korpus. Znajdująca się nad półkorpusem powałka ma zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne wręgi, które odpowiadają wymiarom pozostałych części ula. Powałkę wykorzystujemy do podkarmiania pszczół. Daszek, czyli najwyższa część ula, chroni go przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. Zapewnia również dodatkową wentylację.
Opracowano na podstawie:
Krystyna Czekońska, Ul wielokorpusowy langstrotha, [w;] Zrób to sam, nr 6/1985, s. 21-22.
Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, wyd. RM, Warszawa 2006, s. 29- 32.
Zobacz również:
Liczba wyświetleń artykułu: 58657
Komentarze z forum pszczelarskiego
TTM 2019-07-18 07:48:43