Portal Pszczelarski

Ul Langstroth - budowa i wymiary

Na obrazku: budowa ula Langstrotha. Źródło obrazka: adoptahoneybee.com/uploads/6/9/1/7/6917380/hive_costs_diagram.jpg

ul wielokorpusowy ul Langstroth Lorenzo Langstroth budowa ula Langstrotha wymiary ula Langstrotha dennica ula Langstrotha korpus ula Langstrotha wymiary korpusu ula Langstroth ramka Hoffmana ramka hoffmanowska odstęp pszczeli ul Langrostrotha płaski rodzaje ula Langstroth

Ule typu langstroth, niezwykle popularne wśród pszczelarzy, nazwę zawdzięczają pastorowi, Lorenzo Langstoth'owi, który przysłużył się rozwojowi pszczelarstwa poprzez odkrycie tzw. odstępu pszczelego. Langstroth umiejscowił plaster w taki sposób, iż między daszkiem a górną krawędzią ramki pozostało 9,5 mm wolnej przestrzeni. Okazała się ona zbyt mała do bycia wykorzystaną przez pszczoły do budowania fragmentów plastra oraz by mogły magazynować w niej pokarm, ale równocześnie na tyle duża, że nie zabudowywały jej propolisem. Tym samym pszczoły traktowały ją jako swoiste "przejście", na którym utrzymywały czystość i nad którym sprawowały kontrolę.

Odkrycie Langstrotha umożliwiło stworzenie takiej konstrukcji ula, z którego w prosty sposób wyciąga się ramki z plastrami, a w konsekwencji, również i miodarek, korzystanie z których, podczas wydobywania z plastrów miodu nie grozi ich uszkodzeniem.

Ul Langstrotha jest ulem wielokorpusowym. Składa się z:
- dennicy (najniższa część ula),
- korpusów,
- półkorpusów,
- powałki (z wymiennymi elementami),
- daszka.

Dennica ula typu Langstroth jest ruchoma. Ma wręgi, czyli profilowane krawędzie. To właśnie na nich ustawia się korpus. Na przedniej ścianie dennicy ula znajduje się wylot główny regulowany wkładką wylotową. Pod nim, przy wykorzystaniu wkrętów, zamocowany jest mostek wylotowy. Jest on niezbędny do umożliwienia pszczołom startu, gdy wylatują z ula, oraz lądowania, gdy doń powracają.

Najważniejszą, główną częścią ula jest oczywiście korpus. Ten ma wręgi zewnętrzne na krawędziach górnych oraz wręgi wewnętrzne na krawędziach dolnych. Dzięki nim łączy całą kondygnację. Na przedniej ścianie korpusu znajduje się dodatkowy wylot - dzięki temu ul jest lepiej wentylowany, a zbieraczki, w okresie tzw. szczytu pożytkowego, mają szybszy dostęp do magazynu miodowego.

Korpus w ulu Langstrotha ma 10 ramek o wymiarach 448 x 232 mm. Na korpus przypada więc 10 plastrów (powierzchnia jednej strony plastra wynosi 10,39 dm sześciennych, a więc na cały korpus poświęconych jest ich 103,9). Między każdą z par ramek znajduje się 12,5 mm przerwa. Na jej zachowanie pozwala wykorzystanie ramek typu Hoffmana o szerokości 25 mm. Ich boczne beleczki poszerzone są z obu stron, na około 1/3 długości, o 5 mm.

Wymiary te odnoszą się jednak do modelowego ulu Langstrotha. Wyróżnia się jednak dodatkowo ul Langstrotha płaski 18,5 oraz ul Langstrotha płaski 15,9. Dla tego pierwszego:
- zewnętrzne wymiary ramki wynoszą 44,8 x 18,5 mm
- powierzchnia jednej strony plastra wynosi 8,28 dm sześciennych
- powierzchnia na korpus przy 10 plastrach wynosi 82,6 dm sześciennych;
a dla drugiego:
- zewnętrzne wymiary ramki - 44,8 x 15,9 mm
- powierzchnia jednej strony plastra - 7,12 dm sześciennych
- powierzchnia na korpus przy 10 plastrach - 71,23 dm sześciennych.

Pamiętać należy również o tym, iż niezależnie od wybranego z trzech wspomnianych typów ula Lanstrotha, odstęp między bocznymi listwami ramek i ścianami ula ma wynosić 7,5-8 mm. Odległość między dnem ula i dolnymi beleczkami ramek gniazdowych powinna wynosić 20-22 mm, a między górną beleczką ramek dolnego korpusu i dolną beleczką górnego korpusu - nie więcej niż 10 mm.

Półkorpus w ulu Langstrotha umieszczony jest na korpusach. To właśnie w nim pszczoły składają miód. Półkorpusy mają takie same wręgi co korpus. Znajdująca się nad półkorpusem powałka ma zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne wręgi, które odpowiadają wymiarom pozostałych części ula. Powałkę wykorzystujemy do podkarmiania pszczół. Daszek, czyli najwyższa część ula, chroni go przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. Zapewnia również dodatkową wentylację.

Opracowano na podstawie:

Krystyna Czekońska, Ul wielokorpusowy langstrotha, [w;] Zrób to sam, nr 6/1985, s. 21-22.
Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, wyd. RM, Warszawa 2006, s. 29- 32.

Zobacz również:

Ul Langstroth - zalety i wady

Ramka hoffmanowska

Ul wielokorpusowy - charakterystyka

Ul wielokorpusowy - wady i zalety



Liczba wyświetleń artykułu: 58657

Komentarze z forum pszczelarskiego

TTM 2019-07-18 07:48:43

Powierzchnia wyrażana w dm sześciennych to chyba jakieś nieporozumienie. Jeszcdze większe, gdy powierzchnia jednej strony plastra stanowi 10 % powierzchni wszystkich plastrów w korpusie. Coś tu słabo z matematyką.



  Współpracują z portalem:

Tadeusz Kaczkowski

Tadeusz Kaczkowski

Autor artykułów

Urodziłem się na Podolu. Jestem synem pszczelarza. Prowadzę własną pasiekę od 60 lat.

Trutowienie matek pszczelich

Koło Pszczelarzy w Mińsku Mazowieckim

Koło Pszczelarzy w Mińsku Mazowieckim

Partner serwisu

Organizacja pszczelarska założona przed II wojną światową działająca głównie na terenie powiatu mińskiego, ale zrzeszająca również pszczelarzy z innych rejonów. Celem Koła jest prowadzenie wszechstronnej działalności na rzecz pszczelarstwa i ekologii. Duży nacisk kładziony jest na edukację pszczelarzy jak również poszerzanie świadomości dzieci i młodzieży o roli pszczół w ekosystemie.

I Mazowiecka Konferencja Pszczelarska w Mińsku Mazowieckim

Ernest Bryll

Ernest Bryll

Autor tekstów

Polski poeta, pisarz, autor tekstów piosenek, dziennikarz, tłumacz i krytyk filmowy. Właściciel strony bryll.pl

Modlitwa - Ernest Bryll

Tadeusz Netczuk

Tadeusz Netczuk

Autor tekstów

Doświadczony pszczelarz. Chowem pszczół zajmuje się od 1970 r. Obecnie jego pasieka zlokalizowana jest w ROD Bielany we Wrocławiu.

Morfologia murarki ogrodowej (Osmia rufa L.)

Zabezpieczenie pszczoły murarki (Osmia rufa L.) przed zimą

Ciasto czekoladowe z miodem - przepis