Miodarki radialne, diagonalne oraz kasetowe

Miodarki radialne, diagonalne oraz kasetowe

Wynalezienie miodarki było jednym z momentów przełomowych, jeśli chodzi o historię nowoczesnego pszczelnictwa. Umożliwiła ona bowiem odbiór czystego miodu, bez konieczności niszczenia plastrów, w których ten miód się znajduje.

Pierwotna miodarka była urządzenie dość prymitywnym, dlatego z biegiem lat rozwijała się, przekształcała i powstawały kolejne jej rodzaje. Choć dziś wybór miodarek na rynku produktów pszczelarskich, jest dość duży, większość z nich oparta jest na takich samych mechanizmach działania – składają się ze sporego zbiornika, do którego trafia odwirowany miód oraz z wirnika do ramek, który wiruje na osi umieszczonej wewnątrz zbiornika. Zbiornik miodarki najczęściej jest wykonany z wytrzymałej, cynowej blachy, która jest neutralna i nie zmienia wartości smakowych odwirowanego miodu. Dno zbiornika jest stożkowe, a na jego wierzchołku znajduje się dobrze umocowane łożysko osi wirnika. Na dnie zbiornika w miodarce znajduje się też kurek, który służy do odpływania miodu.

Zbiornik miodarki jest zwykle okuty na dole i na górze silnymi żelaznymi obręczami, a na dole ma trzy masywne nogi. Jest stabilny, wytrzymały i odporny nawet na działanie dużych ciężarów. Wielkość i rodzaj miodarki zawsze należy dobierać w zależności od wielkości pasieki oraz ilości pozyskiwanego miodu. Na początek, dla pszczelarza, który dopiero zaczyna przygodę z pszczołami wystarczy niewielka miodarka hordialna (diagonalna), która mieści 3-4 plastry z miodem. Dopiero potem, w miarę rozwoju pasieki, można poszerzać swój pszczeli park maszynowy o poważniejsze rozwiązania. Większość miodarek można wyposażyć w elektryczny napęd, dzięki czemu praca przy pozyskiwaniu miodu będzie mniej męcząca i potrwa zdecydowanie krócej.

Spośród różnych rodzajów miodarek pszczelarze najchętniej wykorzystują miodarki radialne, diagonalne i kasetowe.

Miodarki diagonalne – są uniwersalne i pasują do większości typów ramek. Niestety, podczas miodobrania trzeba w nich odwracać ramki z jednej strony na drugą. Miodarki diagonalne świetnie sprawdzą się w przypadku pszczelarzy, którzy posiadają niewielkie pasieki. Można dobrać odpowiednią ilość ramek wewnątrz kosza, wielkość bębna, a nawet moc miodarki. Dzięki temu każdy pszczelarz może dopasować sobie urządzenie tak, by było idealne dla jego potrzeb. Zarówno za duża, jak i za mała miodarka nie spełnią bowiem oczekiwań podczas wirowania miodu.

Miodarki radialne – są stworzone z myślą o pszczelarzach, którzy mają średniej wielkości lub duże pasieki. W jednym koszu mieści się wiele ramek, są też ułożone w taki sposób, że podczas wirowania nie trzeba przekładać plastrów z jednej strony na drugą. Plastry w tego typu miodarkach należy układać promieniście. Aby uzyskać naprawdę dobre efekty, potrzebne są jednak duże średnice miodarek. Dopiero wtedy różnice pomiędzy siłami odśrodkowymi na zewnętrznej i wewnętrznej stronie plastra są niewielkie, co umożliwia wypadanie miodu z jego komórek.

Miodarki kasetowe – przeznaczone są dla pasiek średnich i dużych. Są one wyposażone w ruchome kasety, w których umieszcza się ramki. Ilość tych kaset można dowolnie zmieniać w zależności od aktualnych potrzeb. Miodarki kasetowe mają sporo programów, które mogą ułatwić pracę, a jednocześnie dostosowują możliwości urządzenia do indywidualnych potrzeb pszczelarza.

Opracowano na podstawie:
Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014, s. 117

Zobacz również:

Miodobranie - sprzęt, przebieg, technika wirowania miodu i porady

Jak rozpoznać dojrzały miód?

O czym pamiętać przy miodobraniu?

Zbieranie miodu z uli bezramkowych i w małych pasiekach