Ul Dadanta - zalety i wady
Ul Dadanta - zalety i wady
Ule Dadanta są niezwykle w naszym kraju popularne. Nic w tym dziwnego - mają bowiem wiele zalet. Niestety, jak w każdym przypadku, są one okupione pewnymi niedogodnościami, z którymi musimy się liczyć, gdy decydujemy się na wyposażenie pasieki w ule Dadanta.
Niewątpliwą zaletą uli Dadanta jest to, iż mają tylko jedno pomieszczenie gniazdowe, co znacznie usprawnia utrzymywanie kontroli nad pszczelą rodziną. Mają również, do zbierania miodu, osobne plastry, co stanowi kolejne ułatwienie pracy pszczelarza. Niemniej, fakt, iż wykorzystujemy w nich inne ramki do komory gniazdowej, a inne do magazynu plastrów, jest małą komplikacją. Odnowienie konstrukcji jest trudne, a miodu nie da się wybierać w całości [9]. Ul Dadanta jest nierozbieralny (jego warstwy są nieruchome). Dlatego właśnie stosuje się w nim poławiacze wylotowe. Te mają jednak jedną wadę - szuflada ula jest na tyle mała, iż i tak trzeba opróżniać ją każdego dnia[10].
Kolejną zaletą uli Dadanta wykonuje się zwykle z solidnych materiałów pochodzenia naturalnego, a nie np. styropianu czy pianki poliuretanowej[11]. Korzystanie z nich jest więc rozwiązaniem ekologicznym oraz, co ważne, praktycznym w tym sensie, iż zapewniamy pszczołom jak najbliższe naturalnym warunki bytowania.
Wykorzystanie naturalnych surowców nie przekłada się jednak w pełni na przystosowanie całego ula do zapewnienia bezpieczeństwa pszczelej rodziny w trakcie zimy. Wykorzystywanie uli typu Dadant, szczególnie leżaków, niesie za sobą ryzyko skazania pszczół na śmierć głodową, jeśli zimowla się, wbrew początkowym oczekiwaniom i przewidywaniom, przedłuży. Odpowiedzialne jest za to nisko znajdujące się gniazdo. Tym samym pamiętać należy o tym, iż warto zamontować ul na wysokiej dennicy, co zminimalizuje wspomniane ryzyko, gdyż dennica stanie się wtedy miejscem wiązania kłębu[12].
Podsumowując, powiedzieć należy, iż ule Dadanta są bardzo funkcjonalne i praktyczne (o czym świadczy chociażby ich popularność), ale ich wykorzystanie należy dobrze przemyśleć. Decydując się na obsadzenie pasieki ulami Dadanta, musimy mieć na uwadze wspomniane sposoby niwelowania ich wad. Warto również zapoznać się z różnymi ich odmianami, by wybrać tą, która najlepiej odpowiada naszym potrzebom.
Przypisy:
[9] Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, wyd. RM, Warszawa 2006, s. 32.
[10] Dr inż. Janusz Bratkowski, ibid.
[11] ibid.
[12] Mgr Krzysztof Olszewski, Optymalne dostosowanie metod gospodarki pasiecznej do warunków środowiskowych. Rozwiązania techniczne w profesjonalnej gospodarce pasiecznej [w:] Gospodarka pasieczna i hodowla pszczół w aspekcie uwarunkowań ekonomicznych, materiały konferencyjne, Częstochowa 2005, s.13.
Zobacz również:
Ul Dadanta - historia powstania oraz wymiary pierwowzoru
Ul Dadanta - podstawowe informacje
Ul Dadanta - rodzaje i modyfikacje
Jak zbudować ul Dadanta? - poddasze, dennica, nadstawka i daszek
Jak zbudować ul Dadanta? - przygotowanie do budowy oraz korpus gniazdowy
Liczba wyświetleń artykułu: 48642
Komentarze z forum pszczelarskiego
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu. Bądź pierwszy i weź udział w dyskusji!