Ul bezramkowy Top Bar Hive (TBH). Budowa, wymiary, gospodarka
Ul Top Bar Hive. Źródło: youtube.com/watch?v=HjS0T99G9zQ.
Ul TBH czyli Top Bar Hive można zdefiniować jako jednokondygnacyjny ul bezramkowy. Znajdujące się w nim plastry podtrzymywane są na wymiennych snozach (barach). Jego prosta konstrukcja nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności manualnych, a jego budowa uzależniona jest wyłącznie od posiadania odrobiny chęci i podstawowych narzędzi stolarskich.
SPIS TREŚCI:
1. Ul Top Bar Hive - budowa i wymiary
2. Ul bezramkowy TBH a kłąb zimowy
3. Top Bar Hive - wymiary i liczba snoz
4. Ul Top Bar Hive - wybór drewna
5. Ul TBH - gospodarka
6. Ul bezramkowy Top Bar Hive (TBH) - artykuły powiązane
1. Ul Top Bar Hive - budowa i wymiary
Przy projektowaniu takiego ula nie trzeba ograniczać się jego rozmiarem, niemniej warto czasem zachować zdrowy rozsądek. Poza nim przydatne będzie zachowanie podstawowych założeń konstrukcyjnych. Oznacza to, że niezależnie od typu i konstrukcji, ul powinien zachowywać podstawowe wymiary - te, akceptowane przez pszczoły.
Ule ramkowe zakładają odległość 7,5-8 mm między bocznymi listwami ramki a ścianą. Odległość między liniami środkowymi beleczek ramkowych to przedział między 35 a 38 mm, z czego na szerokość beleczek ramki musi przypadać 25 mm, a na uliczki międzyramkowe 12 mm. Odległość między dnem ula a dolnymi beleczkami ramek gniazdowych powinna wynosić między 20 a 22 mm. Między górną beleczką ramek korpusu dolnego a dolną beleczką ramek korpusu górnego korpusu, a więc nadstawką, wynosi 10 mm. Otwór wylotowy ma wymiary: 20 mm (wysokość) na min. 250 mm (szerokość). Grubość plastra dla czerwiu to między 22 a 25 mm. Gniazdo jest oddzielone z boku od wolnej przestrzeni zatworem, przylegającym do ścian ula i nie dosięgającym dna, na wysokości 10 mm.
W tym przypadku szerokość snozy powinna wynosić 35 mm w części gniazdowej i 38 mm w części miodnej. Snoza bezwzględnie musi mieć grubość przynajmniej 20 mm, ponieważ nie może dojść do zaginania się jej pod wpływem gromadzonego miodu.
Długość wewnętrzna ula TBH przy uwzględnieniu dwóch zatworów powinna wynosić przynajmniej 125 cm. Ul TBH powinien posiadać przynajmniej trzy otwory wylotowe o średnicy 25 mm każdy, które należy zlokalizować 25 mm nad dennicą. Dlaczego? Ponieważ owady nie powinny poruszać się wśród nieczystości spadających na dennicę. Miejsce, gdzie znajdzie się wylot zależy od położenia pasieki. Mostek, czyli lądowisko dla pszczół zlokalizowane przed wylotem, musi być nachylony pod kątem prostym w stosunku do ścian ula (90 stopni do pionu). Dennica musi być ruchoma (wyjmowana). W przypadku zastosowania deski grubości 1,5 cm nie wystąpi konieczność dodatkowego docieplania dennicy.
2. Ul bezramkowy TBH a kłąb zimowy
Rój w czasie tworzenia kłębu zimowego ma kształt kuli o średnicy od 20 do 25 cm. Najbardziej bezpieczna odległość kłębu od dennicy to nie mniej niż 10 cm. Dzięki tej wiedzy założyć można, że wysokość wewnętrzna ula nie może wynosić mniej niż 35 cm. Kłąb w żadnym razie nie może dotykać również do ścian ula. Boczne ściany w ulu TBH są nachylone pod kątem 120 stopni w stosunku do dennicy. To dobre rozwiązanie, bo wówczas pszczoły nie kleją plastrów do ścian ula. Sam kąt nachylenia nie jest przypadkowy. Ma to ścisły związek z komórką pszczelą. Kontyuując wymiary, długość snozy powinna wynosić ok. 51 cm, a ściana boczna (deska) szerokości 46 cm.
3. Top Bar Hive - wymiary i liczba snoz
By się prawidłowo rozwijać, pszczela rodzina potrzebuje odpowiedniej liczby ramek. Ramka warszawska poszerzana mieści w sobie plaster o powierzchni 1200 cm2. W takim przypadku rodzina pszczela potrzebuje nie mniej niż 10 takich ramek. Ul warszawski poszerzany mieści 16 ramek, co przekłada się na łączną powierzchnię ok. 19200 cm2. Przy snozie o długości ok. 51 cm powierzchnia plastra wynosi 830 cm2. Oznacza to, że ul Top Bar Hive może zmieścić 32 snozy (np. po 16 snoz gniazdowych i miodnych).
4. Ul Top Bar Hive - wybór drewna
W Top Bar Hive najlepiej sprawdzi się drewno miękkich z gatunków, na przykład sosny. Dąb czy buk stanowią drewno bardziej uciążliwe w obróbce i gorzej izolujące. Wbrew pozorom przy budowie ula można wykorzystać panele, czyli klejone półki sosnowe. Przydadzą się na wewnętrzne ściany ula. Na zewnątrz użyć można boazerii, z umieszczonym pod spodem materiałem izolacyjnym.
Polski klimat wymusza, by ściany były podwójne (chyba, że deska ma co najmniej 3 cm), ale nie były jednocześnie za bardzo ocieplone. Ciepłota w ulu ma wpływ na długość czerwienia matki, a przy tym pośrednio wpływ na rozwój warrozy. Najlepszym ocieplaczem jest styropian. Nie jest on jednak korzystny z uwagi na problemy z wentylacją, dlatego lepiej wykorzystać pakuły, filc, mech, słomę, sieczkę słomianą, a nawet suche liście. Nie wolno stosować w tym celu trocin i wiórów drewnianych.
Zewnętrzną warstwę ula TBH impregnuje się środkiem do drewna bez toksycznych zapachów, np. impregnatem akrylowym z dodatkiem wosków naturalnych, bez rozpuszczalników. Nie wolno pokrywać żadnym środkiem wnętrza ula. Jedyna możliwość to przemycie go nasączoną esencją herbacianą lub miętową wilgotną szmatką. Pszczoły samodzielnie zakonserwują ul.
Elementy wymagające klejenia należy trwale łączyć wyłącznie za pomocą wodoodpornego kleju.
5. Ul TBH - gospodarka
W okresie pożytkowym gniazdo silnej rodziny powinno składać się z ok 10 ramek. W czasie czerwienia w ulu musi być miejsce na 4-5 ramek z czerwiem.
Do prawidłowej zimowli pszczoły potrzebują 7-10 ramek. Na 10 cm2 plastra zasklepionego z dwóch stron mieści się 0,3 kg miodu. Zapas miodu na zimę, który pszczoły muszą mieć wynosi 5-8 kg, a zapas pyłku to pełne dwie ramki.
Dzięki trzymaniu się odpowiednich wymiarów łatwiej jest obliczyć liczbę snoz potrzebnych do prawidłowego rozwoju i bezpiecznej zimowli pszczół.
Opracowano i opublikowano za zgodą autora: PROKONTEL
Liczba wyświetleń artykułu: 18218
Komentarze z forum pszczelarskiego
GienekG 2020-07-01 07:22:23
