Wrzos zwyczajny – roślina miododajna

Wrzos zwyczajny – roślina miododajna

Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris Salisb) to roślina powszechnie znana i spotykana w Polsce, ciesząca się ogromnym zainteresowaniem pszczół i pszczelarzy. Miód produkowany z wrzosowego nektaru ma wyjątkowy smak i wiele właściwości zdrowotnych. 

SPIS TREŚCI:
1. Wrzos zwyczajny - cechy charakterystyczne
2. Wrzos zwyczajny - termin kwitnienia
3. Wrzos zwyczajny - wydajność miodowa
4. Wrzos zwyczajny - roślina miododajna - artykuły powiązane

1. Wrzos zwyczajny - cechy charakterystyczne 
Wrzos zwyczajny jest niewielka krzewinką z rodziny wrzosowatych, która osiąga wysokość do 20 centrymetrów do pół metra. W polskich warunkach typowych wrzosowisk jest niewiele, mimo to mniejsze powierzchniowo pożytki są chętnie odwiedzane przez pszczoły. W Polsce wrzos występuje "w całym kraju na nasłonecznionych, bezwapiennych piaskach, a czasem na wysokich suchych torfach."[1]

Liście wrzosu zwyczajnego są drobne o igiełkowatym kształcie, przeciwlegle pokrywając gałązki.

Kwiaty są czterokrotne i zebrane w jednostronnych gronach na szczytach gałązek. Mają kolor liliowo-różowy i otoczone są czterolistkowym kieliszkiem koloru zielonego. Kielich składa się z czterech barwnych błonkowatych działek dłuższych od korony. "Korona trwała, prawie wolnopłatkowa, zasychająca i otulająca owoc. Pręcików jest osiem, nitki ich są płaskie, wstęgowate, przylegające do zalążni i łatwo poruszające się przy potrąceniu. Pylniki z dwoma wyrostkami u nasady. U podstawy zalążni znajduje się osiem czarnych nektarników, widocznych między ośmioma nitkami pręcików."[1]

Rys. 1 Kwiat wrzosu zwyczajnego

Źródło: Mieczysław Lipiński, Pożytki pszczele. Zapylanie i miododajność roślin, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1982, s. 211, Rys. 78

Wrzos najlepiej i najbardziej obficie kwitnie przy ciepłej, bezwietrznej i słonecznej pogodzie. Jest tak zwanym pożytkiem późnym, gdyż kwitnienie rozpoczyna dopiero w sierpniu. Jednak dla pszczelarza, którego pszczoły zebrały już nektar z rzepaku, akacji czy innych wiosennych i letnich kwiatów, pożytki wrzosowe pozwalają na uzupełnienie produkcji i zapewnienie pszczołom pracy późnym latem.

2. Wrzos zwyczajny - termin kwitnienia 
Wrzos zaczyna kwitnąć w pierwszej połowie sierpnia, a kwitnienie utrzymuje się przez około 3-4 tygodnie. Najlepiej nektaruje, gdy dni są słoneczne, a noce chłodniejsze, dzięki czemu o poranku występuje duża ilość rosy.

3. Wrzos zwyczajny - wydajność miodowa 
Pożytki wrzosowe są dość wydajne – jedna rodzina pszczela zbierając nektar wrzosowy jest w stanie przynieść do ula około 3-5 kilogramów nektaru miodowego.

Miód wrzosowy jest dużo trudniej kupić niż rzepakowy czy wielokwiatowy. Po pierwsze dlatego, że nie wszyscy pszczelarze stawiają ule na wrzosowych pożytkach. Wirowanie tego typu miodu jest bowiem męczące i pracochłonne. Po drugie – miód wrzosowy kończy sezon latania pszczół na pożytki, dlatego bardzo często spora jego ilość jest pozostawiana w ulach jako zimowy pokarm dla pszczół.

Opracowano na podstawie:

[1]Mieczysław Lipiński, Pożytki pszczele. Zapylanie i miododajność roślin, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1982, s. 210-212

4. Wrzos zwyczajny - roślina miododajna - artykuły powiązane 

Właściwości miodu wrzosowego

Zalecenia do miodobrania z wrzosu i przechowywania miodu wrzosowego

Rośliny miododajne, rośliny pożytkowe, rośliny pszczelarskie - spis